روايت از قول حضرت سالار شهيدان اباعبد الله الحسين (عليه السلام) نقل شده:
و عن الحسين بن على (عليه السلام) انه جاء رجل و قال انا رجل عاص و لا صبرى عن المعصيه فعظنى موعظه.
فقال (عليه السلام): افعل خمسه اشياء و اذنت ما شئت:
1 - لا تاكل رزق الله و اذنت ماشئت.
2 - و اطلب موضعا لا يراك الله و اذنب ما شئت.
3 - و اخرج من ولايه الله و اذنب ما شئت.
4 - و اذا جائك ملك الموت ليقبض روحك فادفعه عن نفسك و اذنب ما شئت.
5 - و اذا ادخلك مالك فلا تدخل فى النار و اذنب ما شئت(1)
شخصى آمد خدمت امام حسين (عليه السلام) عرض كرد: من گنه كارم طاقت صبر كردن را ندارم و به من موعظه كنيد كه به سبب آن بتوانم خودم را كنترل نمايم.
حضرت درباره سوال اين شخص فرمودند: تو پنج چيز را انجام بده بعد هرچه مىخواهى گناه كن:
اول: روزى خدا را بخور.
دوم: جايى را انتخاب كن كه در وقت گناه كردن خدا تو را نبيند آنوقت هرچه بخواهيد گناه كن.
سوم: در ملك خداوند معصيت مكن هرچه مىخواهى گناه كن (يعنى: از مملكت خدا خارج بشويد آنوقت هرچه خواهى گناه كن).
چهارم: هنگامى كه ملك الموت آمد براى قبض او را از خود دفع كن هرچه مىخواهى معصيت كن.
پنجم: وقتى كه مالك دوزخ انداخت ميان آتش داخل نشويد آنوقت گناه كن (حالا كه هيچ كدام اينها را قادر بر دفع ندانيد پس بايد خودت را از معاصى حفظ كنيد).
روز قيامت از انسان عمل صالح و خالص مىخواهند افتخارات هر انسان به عمل است نه مال و اولاد.
فاذا نفخ فى الصور فلا انساب بينهم يومئذ و لا يتسائلون فمن ثقلت موازينه فاولئك هم المفلحون، و من خفت موازينه فاولئك الذين خسرو انفسهم فى جهنم خالدون، تلفح وجوههم النار و هم فيها كالحون، الم تكن آياتى تتلى عليكم فكنتم بها تكذبون، قالوا ربنا غلبت علينا شقوتنا و كنا قوما ضآلين(2)
هنگامى كه در صور دميده شود هيچ گونه نسبى در ميان آنها نخواهد بود از يكديگر سوال نمىكنند.
البته صور دوبار دميده مىشود:
يك: هنگام پايان گرفتن اين جهان و پس از نفخ صور تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند مىميرند و مرگ سراسر عالم را فرا خواهد گرفت و پس از نفخ.
دوم: رستاخيز مردگان آغاز مىگردد و انسانها به حيات نوين باز مىگردند و آماده حساب و جزا مىشوند.
به هر حال در آيه فوق به دو قسمت از پديدههاى قيامت اشاره شده يكى از كار افتادن نسبها است زيرا رابطه خويشاوندى و قبيلهاى كه حاكم بر نظام زندگى مردم اين جهان است سبب مىشود كه افراد مجرم از بسيارى از مجازاتها فرار كنند.
و يا در محل مشكلاتشان از خويشاوندان كمك گيرند اما در قيامت انسان است و اعمالش.
و هيچ كس نمىتواند حتى از برادر و فرزندش و پدرش دفاع كند و يا مجازات او را به جان بخرد.
ديگر اينكه آنها چنان در وحشت فرو مىروند كه از شدت ترس حساب و كيفر الهى از حال يكديگر به هيچ وجه سوال نمىكنند.
آن روز روزى است كه مادر از كودك شير خوارش غافل مىشود برادر برادر خود را فراموش مىكند و كسانى كه ترازوهايشان (يعنى: ميزان سنجش اعمالشان سنگين باشد رستگارانند).
و اما آنها كه بر اثر نداشتن ايمان و عمل صالح ميزان اعمالشان سبك يا بى وزن است كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست داده و زيان كردند در جهنم جاودانه خواهند بود.
شعله هاى گرم و سوزان آتش همچون شمشير به صورتهاى آنها نواخته مىشود. و آنها از شدت ناراحتى و عذاب در دوزخ چهرهاى عبوس و درهم كشيده دارند.
آيا آيات من بر شما خوانده نمىشد و آن را تكذيب مىكرديد.
مىگويند پروردگارا شقاوت ما بر ما غلبه پيدا كرد و ما قوم گمراه بوديم.
1- اثنى عشريه ص 112
2- سوره 23 آيات 106 - 101